Telewizor w życiu dziecka

Telewizja spełnia ważne funkcje, w tym przede wszystkim informacyjno-dydaktyczną i rozrywkową. Jest ,,oknem na świat”, cennym źródłem informacji o świecie przyrody, osiągnięciach  w nauce i kulturze. Telewizja to medium, które bardzo silnie angażuje widzów, szczególnie dzieci, wywołując u nich pełną koncentrację na programie. Wpływ telewizji jest szczególnie znaczący, gdy widz jest młody, mało krytyczny, nie ma dostępu do innych źródeł wiedzy, innych wzorców i wartości. Badania OBOP wykazują, że przeciętny przedszkolak spędza przed telewizorem około 2 godzin dziennie, mimo że – jak podkreślają psychologowie – nie jest w stanie oglądać w skupieniu audycji telewizyjnej dłużej niż 15-20 minut. Dzieje się tak dlatego, że telewizor jest środkiem najłatwiejszym w odbiorze, jest bardzo łatwym sposobem spędzania czasu. Nie wymaga od nas  żadnego wysiłku, wystarczy wygodnie usiąść, włączyć i już zabawia nas magią obrazów, kolorów i dźwięków. Pamiętajmy jednak, że nadmierne oglądanie telewizji redukuje liczbę rozmów w rodzinie. Zmniejsza też czas na: sen, spotkania towarzyskie poza domem,  czytanie książek, chodzenie do kina, zajęcia domowe i uczestnictwo w innych formach spędzania wolnego czasu.  Psychologowie i pedagodzy nakazują umiarkowanie oraz selektywność w oglądaniu telewizji. Zalecają, by korzystanie z telewizji odbywało się głównie w środowisku rodzinnym. Rodzina może bowiem w znacznym stopniu wpływać na to, jakie programy TV dzieci oglądają. Pamiętajmy, że niektóre  z nich, w tym również adresowane do najmłodszego widza, zawierają wiele przemocy, zła, agresji słownej (wrzaski, krzyki, obraźliwe odzywki). Oglądanie takich scen na  ekranie może wpływać na młodych widzów negatywnie powodując niekorzystne zmiany w zachowaniu (drażliwość, bierność społeczną, zobojętnienie na agresywne bodźce), a także prowadzić  do kształtowania postaw agresywności. Możemy chronić dzieci przed negatywnym wpływem telewizji poprzez:

• wyraźne reglamentowanie czasu, jaki dziecko spędza przed telewizorem,
• wspólne z dzieckiem oglądanie programów dla niego przeznaczonych, komentowanie i tłumaczenie scen niezrozumiałych dla dziecka,
• organizowanie dziecku atrakcyjnych form wypoczynku i zabawy,
• nieprzyzwyczajanie dziecka do stałej obecności telewizora; nie może on spełniać roli domownika, a jedynie rzadko zapraszanego gościa.

Musimy  pamiętać, że program telewizyjny, choćby najciekawszy, nie zastąpi dziecku rodziców. Dlatego znacznie cenniejsza jest wspólna zabawa, rozmowa, przytulenie, spacer do lasu, jednym słowem - ,,bycie z dzieckiem”. To zaspokaja najważniejsze dla prawidłowego rozwoju dziecka potrzeby psychiczne: bezpieczeństwa, miłości, bliskości.

                                                                                                               Opracowała:  mgr Dorota Kaźmierczak